عــــاشـقـــم ! عاشقی دل شکسته و دور و بی نصیب از عشق.قلبی که زمانی با تمامه وجود برای تنها شریک زندگیش میتپید اما افسوس که امروز به خاطر دلیل بی دلیلی شکسته ای غبار گرفته بیش نیست.بدنم سست و نفس هایم سرد و زندگی ام بی معنا و گذر زمان سخت و خوابو خوراکم اشک اما ای کاش کسی بودو درک میکرد...!ای کاش کسی درد فراقم را ارام میساخت.ای کاش کسی مرا با دست صمیمیت باور میکرد اما..!اما به دلیل انتظار هستم.هستم که پس از سختی به اسودگی رسم.هستم به دلیل با دلیلی که اگر روزی ازم گرفته شود بی درنگ خواهم رفت چنان که رعد از پس اسمان عبور میکند.دیگر طاقتم تاخ کمرم شکسته و  ناتوان و نابودی دیگر نیستم  که این حقیقتیست که هرروز در پس هم رخ میدهد اما هیچ کس باور نکرد.باور نکرد اما روزی میرسد که همه ی ناباوری ها به باور تبدیل میشود که انروز روز پشیمانیست . روز اخر.روز رفتن...! اما انجا زیباست که عاشقم عاشق حقیقی که هیچ چیز و هیچ زمان مانع بر ان نشد مظلومم از مظلوم تران بیگناهم از بیگناهان.همچنان انتظار خواهم کشید زیرا به تو ایمان دارم که به خود باز میگردی اما آه زمانی که مجالم پایان رسد آه همـســـــــرم...